Natura 2000 en Bedrijfsleven

T.T.M. de Groot & N.M. Gerrits, INCAconsult, rapport 2008/18, pp17

samengesteld in opdracht van de Kamers van Koophandel
© 2008, INCAconsult

De voorschriften en maatregelen die vanuit Natura 2000 aan lidstaten worden opgelegd zijn van een verrassende eenvoud en efficiëntie. Ze zijn afgeleid van de centrale doelstelling welke luidt: "het stoppen van achteruitgang van biodiversiteit en waar mogelijk herstelactiviteiten uitvoeren". Deze doelstelling wordt veelvuldig verward met het begrip “natuurbescherming”. Echter, de Vogel- en Habitatrichtlijnen waarop Natura 2000 is gebaseerd vormen een strikt juridische kapstok waarmee elementen worden beschermd, ongeacht of ze aanwezig zijn in natuurgebieden danwel in door menselijke activiteiten ontstaan cultuurland.

De uitvoering van de richtlijnen berust op twee pijlers: enerzijds de directe bescherming van kwalificerende elementen - vegetatietypen en habitats van soorten -, anderzijds door zekerstelling van de te bereiken doelstellingen, de gunstige staat van instandhouding. Het uitvoeringskader wordt in belangrijke mate bepaald door verplichtingen ingevolge artikel 6 van de Habitatrichtlijn.

Bij het verkrijgen van inzicht in het Natura 2000 traject biedt de Natuurbeschermingswet niet de hulp die men zou mogen verwachten omdat de meeste artikelen uit de richtlijnen niet danwel onjuist in de wet zijn geimplementeerd. Misschien wel het belangrijkste gevolg daarvan is, dat definities, criteria en procedures uit de richtlijnen niet zijn vastgelegd in formele wetgeving, waardoor rechtsbescherming op belangrijke aspecten gedeeltelijk of zelfs geheel ontbreekt.